FERiMEZ DE DELi GÖNÜL FERiMEZ
Ferimez de deli gönül, ferimez.
Babayın beygiri, inat yörümez.
Dünür saldım zalım anan vermedi.
Gözümün yaşları, çağlar gurumaz.!
Bozbulanık yağmur yağar, yurtlara
Çıkam dedim, çıkamadım sırtlara.
Üç ay oldu, sevdiceğim gelmedi.
Hasret kaldım, sevdâ kokan otlara.!
Yârimin evleri, kerpiç yapılı.
Avlu duvarı da borda gapılı.
Varam dedim, geçemedim harımdan.
Akıldanen çokça vermiş, akılı.!
Helkeler elinde, vardığın guyu.
Sanki şeker olmuş, püsküllü suyu.
Al al olmuş, bilekleri yorulmuş.
Suvermez köyünde, bir Türkmen soyu.!
Önüne guşanmış, gadife öğnük.
Ciğerim yanıyo, yâr göğnük göğnük.
Zalım baban, seni salmaz bostana.
Al çapanı, gel tarlaya bi günnük.!
Seversem de, yine seni severim.
Sokunun başında, bulgur döverim.
Haber saldım, yanımıza gelmedin.
Senin nazlarına, boyun eğerim.!
Delimiyim, divane mi hele ben.
Meftûn oldum, bağındaki güle ben.
Bir gül için, eş edersin bülbüle.
Kurban olam, bal damlayan dile ben.!
Yakamamış, ocakdaki odunu.
Bulamadım şu cihanda, dadını.
Ağlatsa da, ben sevdânı çekerim.
Dillerimden düşmez olan, adını.!
0 yorum:
Yorum Gönder