“Yok olan Şehir Miraslarımız”
Her şehrin bir eski birde yeni mahalleleri vardır.yenilik adını verirken ölçü olarak neyi kullanırız bilinmez.insanlar yeni bir elbise aldığında,eskisi küllüğe diye bir deyim vardır.Eskiler bunu bilirler.Yeni bir ev,yeni bir araba,yeni bir yaşam eskiyi çarçabuk unuttur bizlere.Yeni bir mahalleye taşınmak yeni bir evde oturmak insanın gururunu okşar.Ama ben geçmişin izlerini,türlü zorluklara karşın ayakta kalmaya çalışan eski kerpiçten yapılmış iki katlı evlerle sıralanmış sokakları ve mahalleleri daha çok kendime yakın bulur,o günlerin özlemini çekerim.
Sabah ezanının kalplere verdiği huzur gibi nerde eski bir ev görsem tanıdık birini görmüş kadar sevinirim.Sokak aralarında oynaşan bazen de kavga edip
zırlayan çocuklar,kapı önlerinde ikindi güneşinde dedikodu üreten kadınlar,bir kedi miyavlaması,bir köpek hırlaması,açık bırakılan pencereden akşama hazırlanan yemeklerin kokusu ,şoseyi toz duman a katıp gelen eski bir murat 124 ne kadarda bizdendir.
zırlayan çocuklar,kapı önlerinde ikindi güneşinde dedikodu üreten kadınlar,bir kedi miyavlaması,bir köpek hırlaması,açık bırakılan pencereden akşama hazırlanan yemeklerin kokusu ,şoseyi toz duman a katıp gelen eski bir murat 124 ne kadarda bizdendir. Eski evler eski sevdalar gibidir. Bazısına her geçen gün biraz daha özlem duyarsınız, kimisini ise hatırlamak bile istemezseniz.
Emirdağ da bir kerpiç evde yaşayarak yaşlansam, sokak arasında eski yüzler; eski aşiyan seslerle buluşsam.Kerpiç evler gibi sıcak insanlarla hayatın tadını yeniden alsam.
Göçle kaderi değişen Emirdağ’ın avlulu iki katlı sıcacık kerpiç evlerinden soğuk sevgisiz beton evlere taşınıp yaşarken;Kaderine terk edilmiş küs,yorgun,belki de yıkılıp yerine hangi soğuk binanın yapılacağın dan habersiz,kimsesiz kaderine boyun eğmiş hüzünlüEmirdağ evleri.
Yok olan şehir miraslarımız gibi Emirdağ’ın eski kerpiç evlerinin çığlıklarını acaba kim duyacak?
ŞÜKRÜ SAĞLAM©AĞUSTOS 2009
0 yorum:
Yorum Gönder